Weer thuis

Tja, en dan zijn we na 4 uur vertraging gisteren om 15.00 uur thuis aangekomen.
Wat een reis........we voelden het gisteravond toch wel dat we een flinke reis in de benen hadden, dus we gingen maar weer lekker vroeg naar bed.

Toch wil ik jullie nog een paar dingen vertellen over de vakantie.

Bijvoorbeeld wie waren nu de reisbegeleider en wie was de kok. De reisbegeleider (tevens chauffeur) was Iton. De kok was Barney. Beide kwamen ze uit Zimbabwe. De groep bestond uit 16 personen, net voor vertrek hebben toch nog 2 mensen geboekt. Leuke groep, wel anders als in Amerika, maar ja het zijn dan ook andere mensen nietwaar.

Iton vertelde de eerste dag dat het geen vakantie was maar een avontuur. Daarin heeft hij gelijk gehad, laten we het eens hebben over het opstaan 's morgens.....gerekend vanaf 14 oktober hebben we 6 x om 8.30 uur ontbeten. Weet dat voor we voor het ontbijt de tent opgeruimd moesten hebben. 2 x hebben we ontbijt om 8.00 uur gehad. De rest van de dagen zijn we opgestaan tussen 4.30 uur en 7.00 uur. Alleen het opstaan was al een avontuur.

Dus 's avonds lagen we ook allemaal op tijd in de tent. Soms moest het wel zoals is Namaqualand daar hadden we licht door de generator maar die werd om 21.30 uur afgezet. Dan was het echt donker. In Namaqualand sliepen we in hutten gemaakt van rieten matten. Leuk, zul je denken, dat was het ook wel maarrrrr.....de hutten waren vooral oud, en de plek zelf was helemaal niets en had niets. Soms hadden we het idee dat we op de stort zaten, zeker toen er ook nog een pick-up langskwam gevuld met roestige spullen.
Maar we hebben we er zelf maar iets van gemaakt en met de inzet van 3x3 is 9, ieder zingt zijn eigen lied kon de "bonte" avond niet meer stuk. Na 18 liedjes, 16 van onze groep en 2 van de eigenaar, zijn de meesten naar hun mandje gegaan. Henry, Jacco, Hughwena en Marjo zijn nog even opgebleven en hebben met de eigenaar Berlin nog zitten praten.

De dag daarna gingen we weer verder richting Simonstown en Kaapstad. Dat is nog eens een verschil. We hadden Antonita al gebeld toen we in Zuid-Afrika zaten maar we hadden niets afgesproken. Nadat we afgezet waren in het Nationale Park bij Kaapstad gingen we na een keer gestopt te zijn voor de bavianen en een heerlijke lunch, met het kabelbaantje omhoog naar de top.
Fantastisch uitzicht. Toen we weer naar beneden liepen werd het nog fantastischer. Want ik dacht toch wel een erg bekende stem te horen. Ik denk..het zal toch niet...en ja hoor, het was ZUSJE van Asseldonk. Ik zeg...heee...de Louw, zij schrok ervan. Wij gillen...wie verwacht dat nou, we wisten wel van elkaar dat we in Kaapstad waren en we hadden elkaar telefonisch gesproken maar......we hadden niets afgesproken want we hadden onze eigen programma's. Komen we elkaar tegen op het zuidelijkste puntje van Afrika. GEWELDIG!!!!

Na bijgekomen te zijn van deze emotie hebben we elkaar gedag gezegd en zijn wij naar beneden gelopen naar het beroemde bord van Kaap de Goede Hoop. Samen met Lionne (ja, ze heeft 1000 punten verdient voor deze afdaling), Femke, Hughwena en Marjo. Het was een prachtige afdaling maar iemand met hoogtevrees...daarvoor is het toch wel eng. Maar Lionne heeft zich er uiterst dapper doorheen geslagen. Als ze het van tevoren geweten had, was ze niet meegegaan maar de truck zou ons opwachten op een ander punt, dus we hadden geen idee wat ons te wachten stond. Vergeet ik nog te vertellen dat soms het, met houten balken aangelegde, pad ontbrak waardoor je dan de keus had om vlak langs de rand te lopen of tussen de mooie, soms zeldzame, bloemen. Wij kozen dan voor het laatste, met het risico dat ze nog zeldzamer kunnen worden. Een moeilijke keuze maar deze werd wat makkelijker doordat er geen railing langs de rand zat.

Terug richting Simonstown zaten de bavianen weer op de weg. Dus maar netjes wachten, je kunt wel doorrijden maar volgens ons krijg je daar dan toch wel problemen mee. En dat risico wilden we nu ook niet lopen.
Nog even naar de pinguins en toen naar de camping. Tja, een upgrade was niet mogelijk, dus toch maar even het tentje opzetten.

De volgende dag ging het richting Kaapstad, naar het hotel. Weliswaar een ander hotel dan dat was aangekondigd maar we hebben er niet minder om geslapen. De Tafelberg was bewolkt dus daar zijn we niet opgegaan. Sterker nog, diezelfde dag zijn er hikers, uitgeput en moe, gered van de berg.
Wij zijn verder in Kaapstad op zoek gegaan naar een AJAX Cape Town shirtje voor Bart, maar helaas, we hebben het niet gevonden. Van het vorige seizoen was alles uitverkocht en het nieuwe seizoen was nog niet binnen. Daarom maar een shirtje van de KaizerChiefs gekocht. Was hij ook blij mee.

3 november om half 3 werden we opgepikt door Iton en Barney, die ons naar het vliegveld brachten. Na afscheid genomen te hebben, zat het avontuur erop. Om 7 uur zijn we met een grote Airbus naar Frankfurt gevlogen. Een hele rustige vlucht.

Dit was ons avontuur, leuk dat jullie ons gevolgd hebben. Ook al waren de berichten van onze kant niet dagelijks, wat gewoon niet mogelijk was, toch hopen we dat jullie dit leuk hebben gevonden.

Jullie zijn welkom om foto's en/of film te komen kijken. Dit alles natuurlijk onder het genot van een hapje en een drankje.

xxx
Mjon en Henry