En dan zijn we weer in Toronto....

Ons laatste verslag kwam vanuit Hope. Sinds die tijd hebben we toch wel een "hoop" meegemaakt. Laten we beginnen bij onze B&B. De eigenaresse hebben we nooit gezien maar het was een prachtige B&B Hope Springs Eternal Bed and Breakfast. Omdat we deze via Genius geboekt hadden werd ons ook gevraagd om een beoordeling. Nu zijn we daar niet de beroerste in. Door middel van "smileys" kun je aangeven wat je vindt van bijvoorbeeld het inchecken, wat je vindt van de accommodatie etc. Ik had geschreven dat je het beste boodschappen kunt doen voordat je naar de B&B gaat omdat het iets buiten het centrum ligt. En dat er alleen een magnetron was om iets warm te maken.
Na dat gedaan te hebben werd er een 8.8 toegekend, niet door ons maar door het systeem. Wat er daarna gebeurde.......je gelooft het bijna niet.
Van de eigenaresse krijgen we een mail die er niet om liegt..... ze was het er totaal niet mee eens. Nou vinden Henry en ik een 8.8 een ruime voldoende maar onze gastvrouw Mamie neemt blijkbaar alleen genoegen met een 10. Zo heeft ook een ander stel ervaren trouwens, zie een recensie op Booking.com.
Ze schrijft: Het is een uitdaging om een B&B erop na te houden bij zulke recensies zoals die van jullie en dat we hadden kunnen weten dat het buiten het centrum was. Hadden we liever het getoeter van de treinen elk half uur willen horen. Maar de perziken uit eigen tuin, die jij en je goede vrouw klaarblijkelijk opgegeten hebben, waren wel oke.... met zulke recensies gaat het moeilijk worden om klanten te werven. enz. enz. En dat terwijl we zelf ons ontbijt moesten maken wat een dag van tevoren in de koelkast was gelegd, een eitje moesten we met de magnetron bakken (weer wat geleerd) kortom onze gastvrouw had het zeer moeilijk.

Goed onze zeer vriendelijke gastvrouw achterlatend gaan we op weg naar Vancouver Island. Een ferry kunnen we niet meer reserveren, dus we zien maar hoe lang we moeten wachten. We hoeven maar 2 ferry's te laten schieten. Dan maken we de overtocht en we hebben mooi weer op de heenweg.
Op weg naar Victoria. Wat een mooie stad, we slapen bij een leuke B&B en hebben een mooi appartement ter beschikking. Het ontbijt is super en de gastvrouw verteld dat het haar laatste jaar is om een B&B te runnen. De gemeente kan daar blijkbaar zo verandering in brengen. Henry vraagt om een zoetje voor in de koffie en ze kijkt zo blij.... blijkt ze 3 jaar geleden eens zoetjes gekocht te hebben maar ze kan ze aan niemand slijten. We krijgen 30 zakjes mee. We blijken niet alleen te zijn en als dan het andere stel, een echtpaar uit München, ook nog eens om zoetjes vraagt, valt ze bijna achterover. Ineens door haar voorraad heen, hahahaha.

Henry en ik lopen naar het centrum, steken bij een kerk een kaarsje aan en lopen naar de haven. Daar uitkijkend over het water komt er een man naast me staan die me heel doordringend aankijkt. Ik denk; man, wat moet jij nou?" En dan zie ik het; Johan Mathijsen mijn baas van de afdeling CR van Interpolis. Wat een grap, 7725 km van huis, kom je elkaar tegen. Nou hij in ieder geval mij. Supertof om jou en je gezin te zien Johan.

We zijn een aantal dagen op Vancouver Island. Vanuit Victoria rijden we naar Campbell River, de rook wordt meer. Deze B&B Money Pennies wordt gerund door 2 dames. Een gezellige boel, met 2 hondjes. Ze hebben een prachtige kamer voor ons en 's morgens krijgen we een heerlijk ontbijt. Pannenkoekjes met bosbessen en Maple Syrup. Henry gaat voor een heerlijk gebakken eitje met spek.
Wij vinden het ontbijt over het algemeen niet echt bijzonder in West-Canada.

We gaan naar Ucluelet waar we 2 nachten verblijven in een erg leuk huisje en vandaar uit maken we een uitstapje naar Tofino.
De rook hangt er nog steeds, we verwachten ook niet dat die nog weg gaat.
De dag dat we naar Whistler gaan, gaan we via departure bay naar horseshoe bay. Ook hier konden we niet meer reserveren maar hier hoeven we maar 1 boot voorbij te laten gaan.
De rook is heel erg, niet dat we erin verstikken maar het is gewoon super mistig. Tijdens de overtocht zien we eigenlijk niets.

In Whistler waait het nogal en dat zorgt ervoor dat we op het eind van de dag toch wat van de bergen kunnen zien. We zitten midden in het centrum, wat ook wel een keer lekker is. We maken een uitstapje met de gondel naar boven en maken meteen een ritje met de Peak to Peak gondel. Het is mistig, dus de overtocht is bijna voor mensen met hoogtevrees te doen.... we hangen op een hoogte van 436 meter boven de vallei, je ziet de kabels doorhangen.

Na Whistler zetten we onze reis voort naar Kamploops. Hier ruikt het ontzettend naar rook en we zijn blij dat we binnen kunnen zitten. Tjonge, de inwoners boffen niet om daar nu te wonen. De rook snijdt door je luchtwegen.
Gelukkig overnachten we hier maar 1 nachtje en gaan we snel door naar Golden. Een leuk plaatsje waar we ook 1 overnachting hebben in de King suite. En dat was het, een supergroot bed waar de in de lengte maar ook in de breedte konden gaan liggen. Een mega badkamer met een bad en een douche.... en uitzicht op de Kicking Horse river.
Het ontbijt is niet echt geweldig maar het vult.

We gaan nog even naar Boo kijken, de grizzly beer die in het Bear Refuge zit. Met de auto omhoog, zien we nog net een auto die op zijn kantje in de sloot lag, omhoog getakeld worden.
Dan nog een stukje met de stoeltjeslift en dan op zoek naar Boo. De jongedame die een hoop (mmmh, daar is Mamie weer) over Boo verteld, weet ons te vertellen dat ze Boo 20 minuten van tevoren nog gezien heeft. Oké, helaas voor ons, Boo heeft er even geen zin in om zich te laten zien.
We gaan maar weer naar beneden met de stoeltjeslift, wel wat kouder geworden en daar zitten we dan, Henry met zijn korte broek en ik met mijn rokje, bij 12 graden. Brrrr, we zijn blij dat we weer de auto in kunnen.

Ons laatste tochtje van de Westkust is de afstand tussen Golden en Calgary. Ook dit leggen we zonder problemen af, we stoppen ook nog bij Emerald Lake en de Natural Brigde.
We overnachten n Calgary bij het Clique hotel en eten hot wings op aanraden van Petra en Bart.

Vanochtend op tijd naar het vliegveld, de auto inleveren en wachten op onze vlucht. De vlucht verloopt met enige hobbels maar verder een prima vlucht, beter dan de heenvlucht met 4 uur vertraging.
We moeten wel bijna een uur wachten op onze koffers maar we hebben geen haast. Toronto hebben we al gezien. We bellen het hotel en vragen of ze ons op komen halen op het vliegveld. Het eerste telefoontje blijkt niet helemaal doorgekomen te zijn, zeg maar gerust, helemaal niet doorgekomen te zijn. Het 2e telefoontje boekt wel succes, dus we worden opgehaald en na ingecheckt te zijn gaan we aan de overkant wat eten. De lunch hadden we gemist, geen service tijdens de vlucht, dus we hadden wel trek.

We gaan morgenvroeg de auto halen en dan gaan we aan het 2e deel van onze vakantie beginnen. Gaan jullie weer mee?

Groetjes
Henry en Marjon